Przypominam sobie długie popołudnia w latach 60., kiedy odwiedzałem strych mojej babci, który był magazynem różnych unikatowych przedmiotów i zaniedbanych rzeczy.

Jednym z nich było szklane wahadło o bardzo delikatnym wyglądzie; wyglądało, jakby było zrobione z kobaltowego szkła i delikatnie kołysało się na złotym łańcuszku.

Ten przedmiot był piękny i wydawał się niemal nie z tego świata; wyglądało, jakby reprezentował połączenie z epoką, w której takie przedmioty nie były po prostu przedmiotami, ale raczej integralnymi częściami życia ludzi i ich praktyk religijnych.

Wahadła, takie jak te, które miała moja babcia, to ciekawy kawałek historii, który istnieje od stuleci. Nie były to tylko dzieła sztuki, które zostały stworzone, aby były piękne; były w dużej mierze używane do radiestezji i wróżenia. Uważano, że te wykonane z drewna, metalu, a nawet szkła działają na podświadomą część umysłu, pomagając w ten sposób uzyskać odpowiedzi na konkretne pytanie lub wskazówki w przypadku dylematu. Wiele osób używało wahadła jako części swojej codziennej rutyny, połączenia praktycznego i duchowego w ich codziennym życiu.

Lata 60. i 70. XX wieku były również okresem zainteresowania metafizyką i duchowością, w którym ludzie szukali odpowiedzi w starej tradycji. Wahadło było symbolem tej zmiany kulturowej, ponieważ reprezentowało próby, które zostały podjęte w celu odzyskania przeszłości i otwarcia drzwi do nowych horyzontów. Był to okres przejściowy i eksploracji, a oscylacje wahadła były w harmonii z poszukiwaniem równowagi przez społeczeństwo. Te wahadła nie były po prostu przedmiotami; były symbolami epoki, w której ludzie chcieli połączyć nowoczesność z tradycją, szukając odpowiedzi w kosmosie.

Wróćmy do czasów aromatów palonego kadzidła, a muzyka w tle pochodziła z rock and rolla i brzęku dzwonków wietrznych. Wyobraź sobie, że stoisz z wahadłem w dłoni, wygodnie spoczywając na jego ciężarze, zadajesz mu pytanie i czekasz na odpowiedź. Nie chodziło tylko o znalezienie odpowiedzi; w pewnym sensie chodziło o znalezienie siebie w procesie, procesie, który wydawał się mieć miejsce w dowolnym momencie w historii.

Powodem jest prawdopodobnie to, że wahadło jest z natury proste i daje perspektywę odkrycia. Tak więc w świecie, który często był pełen nieporządku, wahadło zapewniało ciszę i refleksyjną przerwę. Przypominało, że zawsze jest trochę wolnego czasu pośród aktywności, aby przynajmniej rozejrzeć się dookoła. Przyjemność z poruszania wahadłem tkwiła w więzi, jaką zapewniało – z przeszłością, z samym sobą, z nieznanymi wymiarami istnienia.

Wyobraź sobie jasny pokój na poddaszu z zapachem starych książek i lawendy; a tam, pośród bałaganu, lśniące szklane wahadło. Jest otwarte, abyś nie tylko wędrował fizycznie, ale także wędrował do świata możliwości. To wahadło – wspaniałe w szczegółach i rozległe w swoim kołysaniu – jest wejściem do ery, która dawno minęła; ery myślicieli i poszukiwaczy, nauki i równowagi, wyrażonej w eleganckim kołysaniu szklanego ciężarka na łańcuchu.

Dlatego doceniając te staromodne wahadła, świętujemy fakt, że w świecie, który był o wiele prostszy i łatwiejszy do zrozumienia, można było znaleźć rozwiązania swoich problemów, wisząc na linie. Niezależnie od tego, czy są używane do radiestezji, wróżenia, czy po prostu jako dekoracja, wahadło jest nadal fascynującym przedmiotem, który przypomina nam, jak magiczny był świat w przeszłości.