Zrozumiawszy sentymentalną wartość pierścionka, Samanta postanowiła znaleźć jego prawowitego właściciela. Zwróciła się do pana Daltona, lokalnego jubilera znanego ze swojego rzemiosła, mając nadzieję, że pomoże odkryć tajemnicę zgubionego skarbu. Gdy pan Dalton zobaczył pierścionek, jego twarz zmieniła się. Zaskoczyło to Samantę i jej ciekawość tylko wzrosła. Pan Dalton nalegał, aby natychmiast wezwać policję, zostawiając ją z wieloma pytaniami.

Na posterunku policji agentka Paula Hawkins uważnie wysłuchała pana Daltona i Samanty, wyrażających swoje obawy. Okazało się, że pierścionek należał do pani Dalton, cennego prezentu od jej męża. Zaginęła, a strach pana Daltona był wyczuwalny. Agentka Hawkins rozpoczęła śledztwo, zaczynając od plaży, gdzie znaleziono pierścionek. Rozmowy z urlopowiczami i przeszukiwanie kamer monitorujących w pobliskim barze nie przyniosły rezultatów. Jednak agentka Hawkins się nie poddawała i kontynuowała poszukiwania pani Dalton.

Przełom nastąpił, gdy agentka Hawkins śledziła trasę pani Dalton od plaży do ich domu. Na plaży odkryła kobietę, która wyglądała jak pani Dalton, nieprzytomną na piasku. Z bijącym sercem agentka podeszła do niej i z ulgą rozpoznała Jennifer Dalton. Wyjaśniła, że na chwilę zasnęła i nie mogła odebrać telefonu. Agentka Hawkins zaoferowała, że odwiezie ją do domu.

Reunion pana i pani Dalton było pełne emocji, radości i łez. Aby zastąpić zgubiony pierścionek, pan Dalton zaskoczył swoją żonę nowym, jeszcze bardziej wyszukanym pierścionkiem z grawerunkiem „E i J”. W poruszającym momencie Jennifer wybaczyła sobie incydent, a ich miłość znów rozkwitła, umacniając się po próbie. Ta historia przypomina nam o sile miłości i znaczeniu doceniania bliskich. Czasami utrata cennego przedmiotu może prowadzić do odkrycia czegoś jeszcze cenniejszego: głębokiej więzi naszej miłości do siebie nawzajem.