Pod spódnicą miała warkoczyki ozdobione wstążkami i drogocennymi perłami. Panowie przekazywali sobie nawzajem te plotki i każdy chciał się o tym przekonać osobiście.

Ulubienica króla Henryka IV była dumna ze swoich gęstych loków i wkrótce wszystkie kobiety w Luwrze ją naśladowały.

Z biegiem czasu problem roślinności stał się bardzo dotkliwy. Jeśli Sophia Loren nie goli pach, to my z pewnością możemy – pomyślały tysiące, setki tysięcy kobiet na całym świecie. Kiedy taka piękność, gwiazda świata, symbol piękna i wyzwolenia.

Z niebieskich ekranów wspaniała Włoszka patrzyła na radzieckie (i nie tylko) gospodynie domowe i robotnice swymi błyszczącymi oczami, a ileż osób mówi — mężczyźni powinni was kochać nie za wygląd, lecz za wasze wewnętrzne cnoty, za to, że jesteście prawdziwymi towarzyszkami… No cóż, niech będą owłosione pachy.

„Golić się czy nie golić?” – to pytanie dręczy kobiety od wieków. Starożytni Grecy zalecali usuwanie owłosienia z całego ciała, zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. W średniowieczu próba pozbycia się nadmiaru włosów mogła skończyć się spaleniem na stosie jako „celowe kuszenie”.

W XVI wieku nikt w ogóle o tym nie myślał, gdyż standardy higieny nie były zbyt wysokie. Kochanka Henryka IV, Gabrielle d’Estrées, nosiła włosy zaplecione w warkocze sięgające poniżej talii. Ozdabianie warkoczyków wstążkami i kamieniami szlachetnymi było częścią jej uroku i miłosnej gry.

W powieści „Angelica” autorstwa Anny i Serge’a Golonów jest następujący epizod:

„ Angelica lubiła kąpać się w wyłożonym mozaiką basenie, który znajdował się w jednej z sal. Chuda Margot krzątała się wokół niej. Bardzo się bała, że ​​upał i kurz drogowy sprawią, że twarz jej pani stanie się jeszcze ciemniejsza. W głębi duszy Margot nie pochwalała ciepłego, matowego odcienia skóry Angelique.

Służąca namaściła ciało Angeliki różnymi olejkami, po czym kazała jej położyć się na kanapie i zaczęła ją energicznie masować, wyrywając jej wszystkie włosy na ciele. Angelika wcale nie była zszokowana tą procedurą, bo dawniej, gdy wszystkie miasta miały łaźnie rzymskie z łaźniami parowymi, praktykowali ją nawet ludzie. Teraz taką opieką cieszyły się jedynie dziewczęta z rodzin szlacheckich. Nawet rzucenie światła na ciało szlachetnej damy uważane jest za szczyt nieprzyzwoitości.

Anna i Serge Golonowie napisali swoją powieść w archiwach Wersalu, bardzo dobrze poznając ówczesne obyczaje i życie.

Gładkie, pozbawione owłosienia ciała zawsze uważano za atrakcyjne; w haremach wschodnich kobiety walczyły z owłosieniem, jak tylko mogły. Tradycja ta stopniowo przedostała się do społeczeństwa europejskiego. Rycerze powracający z wypraw krzyżowych stawiali nowe wymagania swoim damom serca. Jednak pragnienia fizyczne były sprzeczne z dogmatami Kościoła. Wszelkie „sztuczki”, które kobiety stosowały, aby stać się bardziej atrakcyjnymi, takie jak stosowanie kosmetyków, ładnych ubrań czy usuwanie owłosienia, były nielegalne.

Ale gdzie jest prawo, gdzie są normy kościelne i gdzie są zwykłe kobiece pragnienia, by przyciągnąć mężczyznę. To kwestia osobistego wyboru. Niektórzy obcinali włosy, inni je golili, a jeszcze inni zaplatali warkocze.

Odrębną kwestią jest to, w jaki sposób usuwano włosy. Niektóre metody mogłyby nam się wydawać torturami, ale nawet dzisiaj kobiety muszą znosić ogromny ból, aby uzyskać gładkość. Porozmawiamy o tym osobno.

Od tego czasu wiele się zmieniło, ale społeczeństwo nadal jest podzielone na dwa nieprzejednane obozy: golić się czy nie golić.

Gwiazdy Hollywood od czasu do czasu demonstracyjnie pokazują się publicznie z nieogolonymi pachami, podkreślając w ten sposób, że są ponad wszelkimi stereotypami. Zbierają swoje emocje i idą… na depilację.