Przez ponad dziesięć lat Rex był jej wiernym towarzyszem.

Początkowo myślała, że ​​jest po prostu zdenerwowany, ale to, co wkrótce odkryła, na zawsze zmieniło jej pogląd na miłość.

Anna stała tam, jej sukienka powiewała wokół niej, a Rex przywierał do jej nóg.

Nie szczekał ani nie warczał, po prostu patrzył na nią tak intensywnym wzrokiem, że przeszły ją ciarki.

„Rex, chodź, człowieku” – wyszeptała, próbując go ruszyć. Nie ruszył się ze swojego miejsca. Szepty stały się głośniejsze, a jej ojciec sięgnął po pasek.

„Anno, musimy iść dalej” – nalegał. Rex wydał z siebie ciche warknięcie, przez co nawet jej ojciec się zawahał. Anna przestraszyła się najbardziej w swoim życiu.

Rex nigdy nie warknął. Upadła na kolana, sukienka opadła wokół niej, a ona ujęła jego twarz w dłonie. „Co tam, chłopcze?” mruknęła, głaszcząc jego siedzący pysk.

Wtedy to zobaczyła – ciężki oddech, trzęsące się nogi. Zaparło jej dech w piersiach, coś było bardzo nie tak. Anna zawołała matkę niecierpliwym głosem: czas ucieka.

„Co się dzieje?” Ale Anna nie zwracała uwagi na nic, z wyjątkiem Rexa, który towarzyszył jej w całym jej smutku i zwycięstwie. Pochyliła się do przodu i delikatnie przycisnęła czoło do jego głowy. „Jestem tutaj, Rex” – wyszeptała.

„Nie wychodzę.” “Ty”. Gdy pomogła mu wstać, jego ciało mocno naparło na jej ciało.

Goście szeptali ze zdziwieniem, ale Anna nic nie słyszała. Bursztynowe oczy Rexa patrzyły na nią błagalnie, jakby chciał powiedzieć coś, czego nie dało się opisać słowami. „Rex” – wyszeptała ponownie, a jej głos się trząsł…

Jej narzeczony, Iwan Kowalow, wystąpił naprzód z wyrazem zaniepokojenia na twarzy. „Anno, czy wszystko w porządku?” zapytał cicho. Spojrzała na niego, a potem na Rexa.

Węzeł strachu w jej piersi zacisnął się. Jej ojciec usiadł obok niej. „Anno, nie możemy długo czekać.”

„Ceremonia musi się rozpocząć” – powiedział. Ledwo słyszała jego słowa, jej myśli były pochłonięte wspomnieniami. Rex, jako szczeniak, trzęsie się podczas burzy.

Rex, który stoi na straży podczas jej najgorszego zawodu miłosnego. Rex biega po parku w dniu, w którym poznała Ivana. Zawsze był jej ostoją siły, a teraz stało się coś strasznego.

Nie wahała się i podjęła decyzję: jedziemy do weterynarza, powiedziała stanowczo. Jej matka złapała oddech. „Ślub można przełożyć” – dodała, wstając i zbierając spódnice.

Zwróciła się do Iwana łagodnym głosem. „Przykro mi, ale nie mogę go tak zostawić.” Iwan się nie wahał.

„Nie musisz przepraszać.” „Rex jest na pierwszym miejscu” – powiedział. Zszokowani goście patrzyli, jak Anna, wciąż w sukni ślubnej, prowadziła Rexa do swojego samochodu.

Iwan poszedł za nimi i zadzwonił do lecznicy dla zwierząt, podczas gdy jej ojciec wyjaśniał księdzu, co się dzieje. Kiedy odeszli, Anna skupiła się tylko na psie, który traktował ją z miłością przez 13 lat. Rex przylgnął do niej, oddychał płytko, ale spokojnie, i całkowicie jej ufał…