Kilka lat temu w jednej ze szkół podstawowych w tureckim mieście Izmir wydarzyła się wzruszająca historia.

Do budynku szkoły przybłąkał się bezdomny rudy kociak.

Dzieci zaczęły się nim opiekować: karmiły go, bawiły się z nim i z radością witały każde jego odwiedziny. Stopniowo kotek coraz częściej zaglądał do środka szkoły, szczególnie upodobał sobie trzecią klasę.

Pracownicy szkoły odrobaczyli go, a uczniowie nadali mu imię — Tombo.

Obecność kota zauważalnie wpłynęła na atmosferę w klasie. Dzieci stały się spokojniejsze i bardziej uważne, aby nie przestraszyć swojego nowego przyjaciela. Sam Tombo zachowywał się wyjątkowo grzecznie: cicho siedział na lekcjach, uważnie „słuchał” nauczycieli i czasem zaglądał razem z dziećmi do książek.

Jednak nie wszyscy dorośli przyjęli to z entuzjazmem. Niektórzy rodzice wyrazili swoje niezadowolenie i Tombo został oddany pod opiekę kochającej rodziny zastępczej. Jednak rozłąka okazała się trudna zarówno dla dzieci, jak i dla samego kota: w nowym domu przez trzy dni odmawiał jedzenia i wyglądał na smutnego. W szkole uczniowie również tęsknili za swoim puszystym przyjacielem.

Widząc, jak dzieci przeżywają, dyrekcja szkoły podjęła niezwykłą decyzję: Tombo został oficjalnie wpisany w poczet pracowników szkoły. Założono mu osobiste akta, dopełniono wszystkich wymaganych formalności weterynaryjnych i nawet sporządzono listę obowiązków.

Gdy Tombo wrócił do klasy, powitano go brawami. Rodzice podarowali kotu nową obrożę z zawieszką. W geście uznania Tombo otrzymał honorowy tytuł „Rudego Dyrektora”. Teraz, jeśli kot zdecyduje się zdrzemnąć na czyimś zeszycie, uczeń ma prawo nie pisać notatek, a nauczyciel robi odpowiednią adnotację w dzienniku.

Tak oto Tombo, dzięki opiece uczniów i nauczycieli, znalazł swój dom i stał się częścią wielkiej, zżytej rodziny.