Anna i Elena były najlepszymi przyjaciółkami od dzieciństwa.

Przeszły razem przez wiele prób, wspierając się nawzajem w trudnych momentach życia.

Kiedy obie wyszły za mąż i zaszły w ciążę niemal w tym samym czasie, było to dla nich prawdziwe szczęście.

Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, urodziły tego samego dnia w tym samym szpitalu położniczym. Syn Anny, Maxim, i córka Eleny, Katia, dorastali jako brat i siostra, zawsze byli blisko siebie i często bawili się razem.

Lata mijały, a kiedy dzieci skończyły siedem lat, ich rodziny zebrały się na tradycyjnym wspólnym przyjęciu urodzinowym. Wszystko było jak zwykle: śmiech, gry, prezenty. Jednak po wakacjach Anna postanowiła pokazać swoim przyjaciołom stare zdjęcia zrobione zaraz po porodzie. Elena nagle zauważyła dziwny szczegół: na jednym z ujęć, na którym obie matki trzymały swoje noworodki, metki na rękach dzieci były ledwo rozpoznawalne, ale Elenie wydawało się, że jedna z nich mówi „Maxim”, chociaż trzymała córkę w ramionach.

Ten szczegół, którego Elena wcześniej nie zauważyła, wzbudził w niej niepokój. Zaczęła przypominać sobie ten dzień, zamieszanie w szpitalu położniczym i to, jak pielęgniarki szybko przyniosły dzieci matkom po wyjściu do żłobka. Elena podzieliła się swoimi przemyśleniami z Anną i razem postanowiły przeprowadzić testy DNA, aby rozwiać jej wątpliwości.

Wyniki testu były prawdziwym ciosem. Okazało się, że doszło do pomyłki: Maxim i Katya zostali pomyleni w szpitalu położniczym. Anna urodziła córkę Eleny, a Elena syna Anny. Oba dzieci stały się ich krewnymi, ale świadomość, że ich własne dzieci nie były z nimi przez cały ten czas, wywołała szok i ból.