Gdy ekipa Bogdana Bułyczewa wyruszyła na kolejną wyprawę, na brzegu Oceanu Arktycznego znalazła „zamrożony” statek.

Był stary i pokryty lodem.

]Po powrocie do domu ciekawie było dowiedzieć się, co to za znalezisko i jak się tam znalazło.

Okazało się, że tym zaginionym statkiem był Bore ||. Statek parowy został zbudowany w 1938 roku przez fińską firmę w mieście Turku. Później statek stał się statkiem pasażerskim i w 1939 roku odbył swój pierwszy rejs. Trasa prowadziła z Turku do Sztokholmu.

Jeśli chodzi o udogodnienia i komfort, na statku było wszystko, łącznie z windą. Statek miał przewozić pasażerów do Helsinek, gdzie miały odbyć się Igrzyska Olimpijskie w 1940 roku, ale wybuchła II wojna światowa i podróż odwołano.

Jak wiadomo, wojna wybuchła jesienią 1939 roku, ale mimo to okręt bezpiecznie dotrwał do zakończenia działań wojennych, gdyż nie brał w nich udziału. Fińska flota handlowa podlegała reparacjom, w związku z czym statek Bore został przekazany ZSRR w 1944 roku. Związek przyjął statek jako rekompensatę wojenną i zmienił jego nazwę na „Petrodvorets”. Leningrad stał się nowym „domem” dla statku parowego.

W latach 70. statek przemierzał obszary Jakucji, a jego kadłub znaleziono w Zatoce Wankińskiej. Istnieją prawdziwe legendy na temat tego statku. Krążą pogłoski, że statek stanowił osobistą własność prezydenta Finlandii i podczas wojny pełnił funkcję jachtu. Z powodu niewiedzy statek pasażerski zaczęto nazywać jachtem. W tamtych czasach dla pasażerów z Zachodu standardem były wnętrza z miedzi i dębu, ręcznie robione meble i intarsje.

Budową statku parowego zajmowała się firma Creighton-Vulcan. Po pierwszym rejsie w 1938 roku statek przewoził pasażerów nie tylko po Finlandii, ale także odbywał rejsy do Niemiec i Szwecji. Po remoncie w 1950 roku statek trafił do ZSRR, początkowo stał w Odessie, a następnie należał do Bałtyckiego Towarzystwa Żeglugowego. W 1958 roku statek „odrodził się” – zainstalowano na nim silniki wysokoprężne ze Szwecji, a maszynę parową, która okazała się zbyt słaba, usunięto. Statek wykorzystywano do rejsów wycieczkowych, później, do 1973 roku, został przeniesiony do Murmańska, gdzie kontynuował działalność.

Fiński statek przeżył wiele przygód w trakcie swojego istnienia. W rezultacie trafił na południowe wybrzeże Arktyki, gdzie został znaleziony. Z Zatoki Wankińskiej Petrodworiec został skierowany na redę i wykorzystany jako schronisko dla pracowników wydobywających cynę. Gdy wydobycie cyny stało się nieistotne, wszystko tam zostało porzucone. W rezultacie statek osiadł na mieliźnie. W 1981 roku woda dostała się do kadłuba statku i wszystko zostało zalane.