Prawo pracy w Związku Radzieckim było dość agresywne w stosunku do młodych matek; musiały one wrócić do pracy miesiąc lub dwa po porodzie, chociaż harmonogram pracy przewidywał pewne świadczenia za karmienie dziecka i wcześniejszy powrót do domu.

Ale żłobek bez problemu przyjął niemowlęta. I tam dziecko spędzało większość czasu. Istniały także grupy 24-godzinne, w których dzieci przebywały w żłobku przez pięć lub sześć dni, podczas gdy ich matka zajmowała się produkcją.

Trzeba pochwalić personel przedszkoli i żłobków, którzy bacznie obserwowali każde dziecko, chociaż było to bardzo trudne, każde dziecko trzeba było nakarmić, przebrać, położyć spać, wyprowadzić na spacer…

W ciągu dnia, nawet w miesiącach zimowych, dzieci często spały na zewnątrz, były to tzw. „elementy hartujące”. Może to miało sens, dzieci były naprawdę zahartowane i lepiej wypoczęte.

W przedszkolach nie było wówczas tak wielu zabawek jak teraz, ale dzieci znały wiele wierszyków i chętnie uczestniczyły w licznych porankach dziecięcych i koncertach.